Vendredi

De ochtend begon met het ontbijt dat ik uiteraard weigerde. Om me nuttig te maken smeerde ik boterhammen voor de patiënten die dusdanig in een psychose hingen dat ze het verschil niet meer zagen tussen hun boterham en hun servetje. Nadat iedereen uitgegeten was, ruimde ik de tafel af, zette ik de ontbijtspullen weg en deed ik de borden in de vaatwasser.

Om 10.00 uur begon de therapiesessie. Een groep van acht mensen propte zich in de kleine kamer waarin ik op maandag mijn onderzoek ondergaan had. Het was een gezellige boel ellende bij elkaar: ik was suïcidaal-depressief en anorectisch. Naast mij zat S. Behalve dat hij extreem wazig uit zijn ogen keek was er aan hem vrij weinig te merken. Hij deed ook graag voorkomen alsof het een vergissing was dat hij er zat.

Verder waren aanwezig een mevrouw die het prototype was van de overspannen huisvrouw, een vrouw met kanker en twee ontspoorde kinderen (waarvan 1 dood) en een echte dame, die de dood van haar echtgenoot maar niet te boven kon komen. Naast haar zat een jongen die acuut psychotisch was, en naast hem zat een muisje waarvan niemand wist wat haar probleem nou eigenlijk was. Nummertje acht was de therapeute, die nog het minst spoorde van allemaal.

Er werd vandaag ingegaan op een van de doelen ik mezelf voor de komende week gesteld had. Iedereen werd gevraagd wat ze van mijn doel vonden. De antwoorden waren als volgt:

De overspannen huisvrouw: “Je moet niet teveel van jezelf eisen.”
S: “Maakt het mij een reet uit wat je doet, als ik hier maar wegkom.”
Mevrouw met kanker en twee ontspoorde kinderen (waarvan 1 dood): “Het is echt niet altijd de schuld van de ouders als iemands kind ontspoort!”
De depressieve dame: “Sinds mijn man er niet meer is, vind ik niets meer de moeite waard.”
De psychotische jongen: “Ik ben Jezus, het licht en de waarheid!”
Het muisje zei niets en barstte in janken uit.
Ik besloot mijn mond te houden en gaf het muisje een zakdoek.

De therapeute riep vrolijk: “Nou, dat was de therapie van vandaag! Een heel fijn weekend en tot maandag!” en besloot daarmee deze voor alle betrokkenen zeer nuttige sessie.