Pagina's

woensdag 11 januari 2012

Mercredi

Na het ontbijt en de ochtendtherapiesessie, was het tijd voor het wekelijkse zwemanderhalfuurtje. Een taxibusje reed voor en laadde het gekkenvrachtje in. Het zwembad bevond zich in een dorpje aan de overkant van de rivier. De grootte van het zwembad was in geen enkele verhouding tot de grootte van het dorp.

Op het zwemtijdenbord bij de ingang stond “woensdag 11.00 – 12.30 Therapeutisch zwemmen”. Het bad lag vol mensen waarvoor men het verstandig achtte dat ze wekelijks therapeutisch te water gingen.

De bejaarden keken me vol medelijden aan. Zo jong en nu al hier. Arm kind.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik kan me enigszins voorstellen dat het prettig is om in het water te liggen als je psychisch uitgeteld bent. Het voelt licht en vrij in het water.
Aan de andere kant lijkt me toezicht zeer geboden. De grens tussen licht en vrij en helemaal vrij is dun.

Emma van Castricum zei

@ Anoniem: het enige moment dat ik niet dood wilde, was in het water. Het zwemanderhalfuurtje was stukken nuttiger dan de rest van de "therapieën".